Wiewiórka czerwona to gryzoń z rodziny wiewiórkowatych. Mieszka na terenie całej Kanady i Alaski. Spotykana jest w Stanach Zjednoczonych. Miejscem jej pobytu są lasy zarówno iglaste, jak i mieszane, a także tereny osiedlone przez ludzi. Niezbyt boi się człowieka, dlatego też wybiera takie właśnie miejsca stałego pobytu.
Informacje o wiewiórce. Długość ciała danej wiewiórki osiąga maksymalnie 20 cm. Ogon mieści się w granicach od 10 do 15 cm. Może ważyć nawet 250 g, ale to już maksimum. Futerko wiewiórki ma kolor rdzawoczerwony i niekiedy szaroczerwony. Najbardziej wyraźną barwę ma po bokach swojego ciała. Z kolei spód, a więc część w okolicach brzucha, przybiera kolor biały, bądź też białoszary. Ogon ma w zasadzie takiego samego koloru co grzbiet, z tym że jego dekorację stanowią białe obrzeża. Futro ma bardzo miękkie w dotyku i gęste.
Wiewiórka czerwona jest bardzo aktywna w czasie dnia. Wydaje specyficzny głos, który przypomina gwiżdżące trele. Buduje gniazda przede wszystkim w rozwidleniach konarów. Do tego w dziuplach naturalnych, a zdarza się również, że w porzuconych na przykład przez dzięcioły. Odpowiednia budowa ciała, szczególnie mając tu na uwadze jej kończyny, pozwalają na swobodne przemieszanie się z gałęzi na gałąź. Może też bez problemu wspinać się po drzewach.
Wiewiórka czerwona odgryza końce zielonych pędów, a następnie zakopuje je w wilgotnej ziemi. Tam gromadzi rozmaite pokarmy, które stanowią zapas na czas, kiedy panuje niedostatek pokarmu. Osobniki te nie należą do zwierząt wybrednych jeżeli chodzi o odżywianie się. Dlatego zjadają praktycznie wszystko, co jednak nie oznacza, że nie mają swoich ulubionych pokarmów. Żywią się orzechami bukowymi, laskowymi i nasionami świerka, sosny czy jodły, żołędziami, jagodami czy innymi owocami, które trzeba zaznaczyć, samodzielnie zdobywają.
Wiewiórka czerwona rodzi naraz od 3 do 7 małych osobników. Ma to miejsce w okresie od marca do kwietnia. Ruja z kolei rozpoczyna się już pod koniec zimy. Z początku matka opiekuje się małymi, ale te dość szybko osiągają samodzielność.
Komentarze