Piesek preriowy żyjąc w naturalnym świecie, występuje w Ameryce Północnej i Środkowej. Na pierwszy rzut oka może sprawiać wrażenie zwierzęcia jakim jest świstak. Bardzo podobnie staje niczym słupek i właśnie w ten sposób obserwuje otoczenie. Nazwa zwierzaka okazuje się dość mylna z tego względu, iż w rzeczywistości piesek preriowy ani trochę nie jest spokrewniony z psem. Nawet samym wyglądem bardziej podobny jest do wiewiórki niż psa. Ale za to w czasie zagrożenia jakie wyczuwa, ostrzega pozostałe stado specyficznym szczęknięciem.
Pies preriowy to zwierzę jak najbardziej dzienne. Swoją aktywność ujawnia zarówno rano jak i wieczorem. Doskonale sprawdzi się w roli domowego zwierzaka. Ma tę cechę, która pozwala mu na dość szybkie oswojenie się z otoczeniem i człowiekiem. Nie sprawia problemów w czasie spacerów na smyczy.
Piesek preriowy ma sierść koloru brązowo-żółtawego, o nieco szarym odcieniu. W okolicach brzucha sierść jest jaśniejsza. Końcówka ogona przybiera wręcz barwę brunatną. Zwierzak ma okrągła głowę, delikatnie spłaszczoną z przodu. Jego uszy są bardzo małe. Posiada niezwykle rozwinięty zmysł zarówno wzroku jak i słuchu. Długość ciała pieska wynosi maksymalnie 35 cm. Ogon jest z kolei długości 10 cm. Zwierzak może ważyć do 1,4 kg. Piesek preriowy odżywia się pokarmem roślinnym. Gustuje przede wszystkim w ziołach, korzeniach, nasionach, owocach. Zjada też larwy owadów i same owady, a także drobne kręgowce.
Jak już wiadomo, piesek preriowy to zwierzęta stadne, w związku z czym żyją w dość dużych grupach. Kopią nory w ziemi, które łączone są wieloma podziemnymi korytarzami. Wejścia do tych korytarzy są zawsze sprytnie umiejscowione na nieco wyższym poziomie, tak by nie były zalewane przez ulewne deszcze. Pieski preriowe mogą być hodowane w domu, gdzie będą potrzebowały dość dużego terrarium i do tego z bardzo grubą warstwą podłoża, aby mogły kopać nory jak w naturze. Pies preriowy jest dojrzały płciowo 2 lata po narodzinach. Ciąża trwa 30 dni. Samica rodzi od 2 do 10 małych.
Komentarze