Papuga aleksandretta to średniej wielkości ptak, który należy do rodziny papug wschodnich. Zamieszkuje środkową Afrykę, a także Półwysep Indyjski wraz z Cejlonem.
W sklepach zoologicznych papuga aleksandretta występuje w kilku odmianach. Jedną z nich jest papuga aleksandretta chińska. Z uwagi na swoje ubarwienie doskonale się prezentuje. Zarówno głowa jak i brzuch tego ptaka są w kolorze szaro-niebiesko-fioletowym. Na odcinku pomiędzy oczami znajduje się wąski pasek piór, które prezentują się w czarnym kolorze. Pióra tej samej barwy znajdują się również pod dziobem, począwszy od policzków po pokrywy uszne. Takie elementy jak tylna część głowy, grzbiet, skrzydła oraz ogon, są koloru zielonego. Najdłuższe pióra ogonowe są niebieskie, a krótsze zaś jak wszystko pozostałe zielone. Można łatwo odróżnić samicę od samca, chociażby zważywszy na kolor dzioba, a mianowicie u samca jest czerwony, u samicy zaś czarny. Papuga ta osiąga wysokość 50 cm. Rozpiętość skrzydeł mieści się w granicach od 40 do 45 cm. Papuga aleksandretta chińska jest dość głośna. Żywić ją należy owocami, kiełkami, nasionami, warzywami, a także gałązkami drzew oraz krzewów.
Spośród gatunku papuga aleksandretta obrożna, wyróżnia się trzy odmiany. Jest to:
-dzikie ubarwienie – ma zielone upierzenie. Samce mają czarną obrożę, z delikatnym cieniem czerwonego. Do tego jeszcze czerwony dziób, a także ciemnozielone skrzydła, które od spodu są czarne, albo czasem ciemnoniebieskie.
-odmiana niebieska – u ptaka tej odmiany dominuje kolor niebieski. W tym kolorze jest tułów, głowa, ogon oraz skrzydła.
-Lutino – w tym przypadku papuga ma upierzenie w kolorze żółtym. Obroża zaś ma kolor czerwony. Tego samego koloru są również jej oczy.
Papuga aleksandretta obrożna nie należy do ptaków wymagających. Bez problemu się rozmnaża. Można ją hodować zarówno wewnątrz jak i w klatce zewnętrznej. Trzeba tylko uważać na minusowe temperatury, ponieważ jest bardzo wrażliwa na niską temperaturę. Jej wymiary to: długość ciała od 40 do 50 cm, a sam ogon 25 cm. Odpowiednim pożywieniem dla danej papugi jest mieszanka nasion typu proso, kanar, słonecznik, owies, pszenica. Dodatkiem w diecie mogą być warzywa i owoce.
Papuga aleksandretta śliwogłowa to ptak, którego pióra są głównie w kolorze zielonym. Samice od samca można odróżnić po kolorze piór na brzuchu. Samica ma białe pióra, samiec zaś zielone. Sterówki są niebieskie i posiadają białe zakończenie, a od środka są bardziej szare. Głowa samca ma kolor fioletowo-różowy. Wokół przebiega czarny, cienki pasek. Samica z kolei ma szarą głowę. Zarówno samice jak i samce mają różowe nogi. Mogą rosnąć do około 33 cm. Papuga aleksandretta śliwogłowa jest ptakiem inteligentnym, który potrafi naśladować dźwięki, a nawet powtarzać słowa.
Papuga aleksandretta wąsata ma grzbiet i skrzydła koloru zielonego. Głowa jest z kolei barwy niebiesko-szarej. Na wysokości gdzie znajduje się dziób, a dokładnie pomiędzy oczami, znajduje się czarny pasek. To on sprawia wrażenie jakby to były wąsy. Być może stąd jej nazwa. Pierś w części górnej ma kolor różowy, ale ten zmienia się na niebieski gdzieś w granicy połowy tej części ciała. Samica a samiec to różnica nie tylko pod względem płci. Samice mają czerwony dziób, a samce posiadają dziób w kolorze czarnym. Papuga aleksandretta wąsata jest cicha i spokojna. W diecie powinny znaleźć się takie produkty jak mieszanka ziaren dla papug, jabłko, marchew i inne warzywa, a do tego owoce.
Papuga aleksandretta wielka to kolejna zielona papuga. Jednak to niejedyna barwa, którą można zauważyć w jej upierzeniu. Samiec posiada na szyi różową obrożę, a kark i policzki ma w odcieniu niebiesko-szarym. Z kolei jego skrzydła są ozdobione plamami w kolorze brązowo-czerwonym. Sam ogon to połączenie takich kolorów jak żółty i niebieski. Dziób jest natomiast czerwono-żółty. Samice kolorystycznie są bardzo podobne. Różnią się praktycznie tylko intensywnością barwy. Poza tym samice nie mają czarnych piór na szyi z przodu. Papuga aleksandretta wielka rośnie do 58 cm. Sam ogon to blisko 35 cm. Taka papuga może żyć nawet 30 lat. Odpowiednie pożywienie dla tej papugi to owies, pszenica, słonecznik, kukurydza, owoce, a nawet biszkopty.
Zastanawiam się nad tym, czy papuga aleksandretta może mieć stosunkowo niewielką klatkę (w której oczywiście się mieści, tylko nie będzie mogła w niej latać), jeżeli większość czasu będzie spędzać poza nią, czyli będzie mogła przebywać swobodnie w domu. Proszę o poradę, czy zastosować dla niej takie warunki? Jeżeli nie jest to dobry pomysł, to proszę o info jak duża powinna być klatka dla aleksandretty?
nie minimalne rozmiary klatki to 100x100cm