Polski ogar stanowi najstarszą grupę psów myśliwskich – mianowicie jest psem gończym, którego wyróżnia przede wszystkim duży wzrost, masywna budowa i spokojne usposobienie. Zważywszy na fakt, iż dana rasa została wyhodowana na terenie Polski, bez najmniejszego problemu odnajduje się w naszej strefie klimatycznej. W końcu XIX wieku dana rasa niemalże wyginęła, jednak hodowca Piotr Kartawik w 1966 roku sprawił, iż została ona zrekonstruowana i wpisana do rejestru. Obecnie hodowla ogara polskiego jest dość powszechna i występuje w kilku rejonach Polski.
Ogar cechuje się wydłużoną sylwetką, muskularną budową, oraz ciężką głową. Jest bardziej wytrzymały niż szybki, o czym świadczy masywność ogara polskiego. Warto jednak dodać, iż pomimo swych rozmiarów, nie nadaje się na rolę psa obronnego.
Polski ogar odznacza się przyjaznym nastawieniem do człowieka i zrównoważonym, spokojnym sposobie bycia. Pozostaje nieufny wobec obcych, lecz przywiązuje się do domowników. Jest nadzwyczaj wytrzymały i czujny, dlatego też jest niezwykle cenionym przez myśliwych kompanem do polowań. Najłatwiej przychodzi mu nauka poprzez zabawę, a dodając do tego pozytywnie zabarwiony ton, uzyskamy najlepszą efektywność.
Ogary polskie posiadają silnie rozwinięte łuki brwiowe oraz wyraźnie zaznaczoną kość potylicową. Ich nos jest duży, szeroki i ciemny, natomiast oczy nie są zbyt głęboko osadzone. Korpus psa ma ciemnoszary bądź też czarny kolor, a uszy i głowa są podpalane. Obszerna klatka piersiowa oraz znaczącej grubości szyja także wyróżniają daną rasę.
Rasa ogar polski jest wyjątkowo odporna na zmienne warunki atmosferyczne, nie choruje za często i cieszy się dobrym zdrowiem. U danej rasy zdarzają się jednak takie dolegliwości jak stany zapalne uszu, które są spowodowane brakiem wystarczającej wentylacji kanałów słuchowych. Dosyć często pojawiają się także wady powiek, a zwłaszcza entropia. Średnio ogary polskie dożywają 12-13 lat.
Komentarze