Papuga afrykanka senegalska to papuga, która pochodzi z Afryki, na co wskazuje już sama nazwa tego wyjątkowego ptaka. W naturalnym środowisku zamieszkuje przede wszystkim wilgotne obszary leśne, a także występuje na skraju sawanny. To ptak o przepięknym upierzeniu, czym przyciąga uwagę wielu hodowców.
Papuga afrykanka senegalska posiada szarą głowę, a miejsca wokół oczu są czarne. Dziób ma nieco cieniowany, co oznacza, że z szarego przechodzi w odcień czarnego koloru. Jego oczy są jasne. Wierzch ciała, skrzydła, a także ogon ma w kolorze zielonym. Z kolei jego pierś wydaje się nieco jaśniejsza od reszty. Końcówki zarówno skrzydeł jak i ogona są czarne. Brzuch ptaka przybiera kolor żółci, która w okolicach piersi zmienia się w czerwony. Nogi papuga ma szare. Papuga afrykanka senegalska może żyć od 25 do 30 lat maksymalnie. Jej długość ciała rozpościera się do 23 cm, a więc nie jest wcale taka duża. Waga zaś mieści się w przedziale od 120 do 175 gramów.
Papuga afrykanka senegalska powinna mieszkać w towarzystwie papugi tego samego gatunku i to najlepiej w dużej i zarazem solidnej klatce wykonanej z drutu. Papuga ta ma na tyle silny dziób, że bez problemu może zniszczyć drewno. Dlatego drewniane klatki czy chociaż klatki o drewnianej konstrukcji, w tym przypadku zdecydowanie odpadają. Warto pamiętać, że papuga ta będzie potrzebowała wody przegotowanej do spożycia. Temperatura powietrza odpowiednia dla papugi tego gatunku to minimum 18 stopni Celsjusza. Kiedy papuga jest jeszcze młoda, jest bardziej ufna swojemu opiekunowi. Warto więc nabyć ją w jak najmłodszym wieku. Jest też bardzo zainteresowana tym, co dzieje się wokół klatki, co robi opiekun i jakie czynności wykonują pozostali ludzie w jej otoczeniu. Jest bardzo inteligentną papugą, dlatego może uczyć się niektórych słów. Jeżeli jakieś słowa często padają w jej towarzystwie, to po prostu zaczyna je powtarzać. Niektóre papugi tego gatunku bardzo przywiązują się do swojego opiekuna. Jeżeli na przykład nie widzą go, to wówczas zaczynają tęsknić, ale i na swój sposób wołać. Papuga jest niekiedy płochliwa, co może sprawić, że wręcz zerwie się do lotu, w czasie którego może sobie nawet zrobić krzywdę, albo coś zniszczyć.
Papuga afrykanka senegalska wymaga odpowiedniej diety. Jadłospis powinien obejmować takie nasiona jak słonecznik, owies, pszenica, konopia, kukurydza oraz proso. Papuga lubi zjadać pestki dyni, a także orzeszki. Warto, by codzienna dieta była wzbogacona owocami. Może zjadać również niektóre warzywa. W sklepach zoologicznych można znaleźć dla niej różne gotowe mieszanki, które dostarczą wszystkie niezbędne witaminy i minerały jakich potrzebuje. Rozmnażanie papug tego gatunku może zakończyć się powodzeniem, aczkolwiek w tej kwestii papuga ta ma pewne oczekiwania. Musi przede wszystkim przebywać w czasie lęgów sama. Trzeba przygotować jej wolierę i umieścić budkę lęgową. Na ogół rozmnażanie nie jest łatwe, chyba że dla doświadczonych hodowców, ale i to nie zawsze kończy się sukcesem.
Mówiąc wprost, papuga afrykanka senegalska jest dość ciekawym ptakiem, doskonałym towarzyszem, ale okazuje się jednocześnie że nie dla wszystkich hodowców. Mianowicie trzeba pamiętać o fakcie, iż owszem może być świetnym domowym pupilem, ale z drugiej strony trzeba poświęcić jej sporo czasu. Jeżeli ktoś chce zyskać spokojnego, przyjaźnie nastawionego do opiekuna przyjaciela w postaci papugi, to papuga afrykanka senegalska będzie dobrym wyborem. Papuga nadaje się dla osób, które chcą mieć zrównoważoną papugę, która nie potrzebuje aż tak bardzo dużo miejsca. Papuga ta jest chętna do zabawy, dlatego warto zapewnić jej tę rozrywkę, aby na przykład wypuszczona w mieszkaniu na wolność, nie zaczęła samodzielnie zajmować się meblami. Papuga afrykanka senegalska nadaje się przede wszystkim dla osób, które sporo czasu spędzają w w domu. Brak towarzystwa na pewno nie będzie jej służył. Warto pamiętać, że papuga to nie tylko przyjemność, piękny widok, ozdoba domu, ale też obowiązek.
Nie ma niczego przyjemniejszego od powrotu z pracy i wsłuchiwania się w śpiew mojej papugi afrykańskiej senegalskiej. Jestem bardzo dumny z mojego pupila. Nauczyłem ją wychodzić z klatki w porze karmienia i grzecznie wracać z powrotem, gdy nadchodzi ta pora. Oswajanie ptaków jest bardzo dobrym pomysłem, bo można bez problemu pozwolić im na swobodne latanie po domu, a gdy konieczne jest znalezienie się ich w klatce, spokojnie do niej wracają.